نحوه انتخاب محیط نصب اتصالات لوله HDPE

در سیستم های لوله کشی مدرن، اتصالات لوله پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی عالی، به طور گسترده در تامین آب، زهکشی، انتقال گاز، حمل و نقل مواد شیمیایی و سایر زمینه ها استفاده می شود. با این حال، عملکرد و عمر مفید اتصالات لوله HDPE به طور قابل توجهی تحت تأثیر محیط نصب است، بنابراین انتخاب معقول و آماده سازی محیط نصب قبل از نصب بسیار مهم است.

کنترل دما
دما یک عامل کلیدی است که بر عملکرد آن تأثیر می گذارد اتصالات لوله HDPE . خواص فیزیکی مواد HDPE تحت شرایط دمایی مختلف به طور قابل توجهی تغییر می کند. به عنوان مثال، در یک محیط با دمای پایین، چقرمگی HDPE ممکن است کاهش یابد و باعث شکننده شدن مواد شود و در نتیجه خطر پارگی را افزایش دهد. در حالی که در شرایط دمای بالا، HDPE ممکن است نرم شده و ظرفیت باربری آن را کاهش دهد. بنابراین هنگام انتخاب محیط نصب به نکات زیر توجه کنید:
حداقل و حداکثر دما: مطمئن شوید که دمای محیط نصب در محدوده استفاده اتصالات لوله HDPE باشد. به طور کلی، محدوده دمای عملیاتی اتصالات لوله HDPE از -40 تا 60 درجه سانتیگراد است. محدودیت دمای خاص باید به دفترچه راهنمای محصول مربوطه مراجعه کند.
نوسانات دما: سعی کنید از نوسانات زیاد دما در حین جوشکاری و اتصال خودداری کنید. پایداری دما برای کیفیت اتصال بسیار مهم است.

رطوبت و بارندگی
رطوبت همچنین تأثیر قابل توجهی بر روند نصب و عملکرد بعدی اتصالات لوله HDPE دارد. در محیط های با رطوبت بالا، کارگران ساختمانی باید به نکات زیر توجه ویژه ای داشته باشند:
آماده سازی قبل از ساخت: اطمینان حاصل کنید که محل ساخت و ساز خشک است تا از نفوذ رطوبت به سیستم خط لوله جلوگیری شود. به خصوص در حین جوشکاری، سطح اتصال باید خشک نگه داشته شود تا از کیفیت جوش اطمینان حاصل شود.
ساخت و ساز در فصل بارندگی: در فصل بارانی یا مناطقی که بارندگی های مکرر وجود دارد، ابتدا باید در آب و هوای مناسب ساخت و ساز انجام شود و در صورت لزوم می توان برای اطمینان از عدم اختلال در روند ساخت و ساز توسط عوامل محیطی، پناهگاه های موقت ساخت.

شرایط خاک
اتصالات لوله HDPE معمولاً در زیر زمین دفن می شوند، بنابراین ماهیت و شرایط خاک مستقیماً بر نصب خط لوله و استفاده طولانی مدت آن تأثیر می گذارد. هنگام انتخاب شرایط خاک مناسب باید به نکات زیر توجه کرد:
نوع خاک: انواع مختلف خاک (مانند خاک رس، ماسه، سنگ و...) قابلیت پشتیبانی و حفاظتی متفاوتی برای خط لوله دارند. خاک شنی معمولاً به خوبی زهکشی می کند، در حالی که خاک رس ممکن است باعث تجمع آب شود و بر پایداری خط لوله تأثیر بگذارد.
pH خاک: مقدار pH خاک بر مقاومت به خوردگی اتصالات لوله HDPE تأثیر می گذارد. در خاک های اسیدی یا قلیایی، عمر مفید اتصالات لوله HDPE ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، بنابراین آزمایشات خاک باید قبل از نصب انجام شود تا از مناسب بودن آنها اطمینان حاصل شود.
رطوبت خاک: خاک خیلی مرطوب ممکن است باعث نشست و تغییر شکل لوله شود، بنابراین برای اطمینان از پایداری لوله باید خاک خشک یا نسبتاً مرطوب برای نصب انتخاب شود.
عوامل محیطی خارجی
عوامل محیطی خارجی شامل آب و هوا، توپوگرافی و ساختمان های اطراف است که بر نصب و استفاده بعدی از اتصالات لوله HDPE تأثیر می گذارد.
شرایط آب و هوایی: در مناطق خشک و گرم، مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش اتصالات لوله HDPE باید در نظر گرفته شود و در صورت لزوم می توان اقدامات حفاظتی مانند پوشش یک لایه محافظ انجام داد. در مناطق سردسیر باید توجه ویژه ای به جلوگیری از یخ زدگی لوله شود تا از عملکرد طبیعی آن اطمینان حاصل شود.
زمین: در مناطقی با شیب زیاد، طرح لوله باید به طور کامل تأثیر گرانش را در نظر بگیرد تا جریان آب روان و از تجمع و مسدود شدن آب جلوگیری شود.