نحوه تعیین عمق سوکت اتصالات فیوژن سوکت HDPE

اتصالات فیوژن سوکت HDPE یکی از متداول ترین و قابل اعتمادترین فناوری های اتصال برای سیستم های لوله پلی اتیلن با قطر کوچک است. در طول کل فرآیند اتصال ذوب داغ، تعیین دقیق و کنترل دقیق عمق سوکت از عوامل حیاتی در تضمین عملکرد بلندمدت اتصال و ایمنی سیستم هستند.

I. اصول اصلی تعیین عمق سوکت

عمق سوکت یا فاصله ای که لوله در سوکت اتصالات وارد می شود، در درجه اول برای اطمینان از سطح تماس موثر جوش کافی و منطقه گرمایش یکنواخت تعیین می شود.

حداقل نیاز منطقه جوش: عمق سوکت باید اطمینان حاصل کند که رابط جوش به اندازه کافی طولانی است تا در برابر تنش های هیدرواستاتیک طولانی مدت فشار طراحی سیستم لوله کشی مقاومت کند. اگر سوکت خیلی کم عمق باشد، سطح تماس جوش کافی نیست، که منجر به تمرکز تنش و نقطه ضعف در سیستم می‌شود که به طور بالقوه باعث نشتی یا شکست اتصال می‌شود.

منطقه غیر جوشی رزرو شده: یک منطقه بدون جوش یا منطقه سرد، معمولاً در پایین سوکت اتصالات (در محل توقف) رزرو می شود. این ناحیه از فشار دادن بیش از حد لوله در طول فرآیند گرمایش و جاگذاری جلوگیری می کند، که می تواند منجر به تجمع مواد در داخل اتصالات شود و یک "مهره داخلی" را تشکیل دهد. دانه بندی داخلی بیش از حد می تواند به طور قابل توجهی راندمان جریان سیال را کاهش دهد، افت هد را افزایش دهد و به طور بالقوه باعث ایجاد ترک تحت فشار شود. بنابراین، عمق سوکت باید قبل از فلنج دقیقاً کنترل شود.

الزامات علامت گذاری عملیاتی: در عمل، عمق سوکت توسط یک خط علامت گذاری کنترل می شود. این خط علامت گذاری نقطه پایانی را نشان می دهد که در آن نصب کننده لوله را به داخل اتصالات فشار می دهد و اطمینان حاصل می کند که دو هدف کلیدی به طور همزمان به دست می آیند: طول همجوشی کافی و اجتناب از تماس با فلنج.

II. استانداردهای بین المللی در مورد عمق سوکت

عمق سوکت اتصالات فیوژن سوکت HDPE به طور خودسرانه توسط سازنده تعیین نمی شود. مطابق با استانداردهای بین المللی و ملی طراحی و تأیید شده است.

اساس مشخصات طراحی: مقدار ویژه عمق سوکت معمولاً بر اساس قطر اسمی (DN) و ضخامت دیواره طراحی اتصالات محاسبه می‌شود. به عنوان مثال، استانداردهای اروپایی مانند ISO 4437 و استانداردهای آمریکایی مانند ASTM D2683 مشخصات دقیقی را برای ابعاد و تلرانس اتصالات لوله پلی اتیلن ارائه می دهند. سازندگان هنگام طراحی اتصالات از این استانداردها برای تعیین ابعاد هندسی سوکت استفاده می کنند.

ابعاد و تلورانس ها: عمق سوکت مشخص شده در استانداردها یک مقدار اسمی است و الزامات تلرانس سختی دارد. بخش کنترل کیفیت اتصالات باید از گیج های با دقت بالا برای بررسی عمق سوکت استفاده کند تا اطمینان حاصل شود که الزامات طراحی را برآورده می کند. حتی انحرافات جزئی در ابعاد می تواند بر یکنواختی گرمایش و کیفیت نهایی جوش تأثیر بگذارد.

III. تکنیک های کنترل عمق سوکت در حین ساخت و ساز در محل

کنترل عمق سوکت در طول اتصالات HDPE SOCKET FUSION در محل بسیار مهم است. پرسنل حرفه ای ساخت و ساز باید به شدت مراحل زیر را دنبال کنند:

تمیز کردن لوله و حذف اکسید: ابتدا با استفاده از یک خراش مخصوص لایه اکسید و آلودگی ها را از سطح ناحیه درج لوله جدا کنید. طول این ناحیه باید کمی بیشتر از عمق سوکت باشد.

اندازه گیری و علامت گذاری:

برای اندازه گیری عمق سوکت واقعی اتصالات از یک سنج استفاده کنید (یا به اطلاعات فنی ارائه شده توسط سازنده اتصالات مراجعه کنید).

در انتهای لوله، عمق سوکت را از سطح انتهایی به دقت اندازه گیری کنید و با استفاده از یک ابزار علامت گذاری اختصاصی، یک خط علامت گذاری دایره ای را به وضوح مشخص کنید. خط علامت گذاری باید در برابر حرارت مقاوم باشد و در آب نامحلول باشد.

فاز گرمایش: لوله و اتصالات را به طور همزمان به داخل آستین گرمایش و سر گرمایش که به دمای ذوب رسیده اند فشار دهید تا سطح انتهای لوله با علامت عمق سوکت از قبل مشخص شده تماس پیدا کند.

مرحله درج و بازرسی: در مدت زمان انتقال مشخص شده، لوله گرم شده را به سرعت به سوکت اتصال فشار دهید تا خط مشخص شده با وجه انتهایی اتصالات همسطح شود. خط مشخص شده باید به طور کامل در اتصالات وارد شود، اما نه فراتر از آن. اگر لوله بیش از حد از خط مشخص شده فشار داده شود، ممکن است با فلنج تماس پیدا کند. اگر به خط مشخص شده نرسد، ناحیه تماس جوش کافی نخواهد بود.

خنک‌سازی و تثبیت: در طول زمان خنک‌سازی مشخص شده، اتصال باید ثابت و تراز بماند. تحرک و استرس نباید اعمال شود.

IV. پیامدهای حرفه ای کنترل نامناسب عمق سوکت

کنترل نادرست عمق سوکت یکی از دلایل اصلی خرابی اتصال HDPE SOCKET FUSION است که منجر به عواقب مهندسی جدی می شود.

درج کم:

عواقب: ناحیه جوش برای برآوردن مقاومت هیدرواستاتیکی درازمدت لازم کافی نیست. تحت فشار طولانی مدت یا چکش آب، مفصل مستعد خزش یا شکستگی شکننده است.

تظاهرات: خط علامت گذاری پس از سرد شدن قابل مشاهده است.

درج بیش از حد:

عواقب: انتهای جلوی لوله با فلنج تماس می گیرد و باعث تجمع مواد در جلوی فلنج می شود و یک مهره داخلی بزرگ را تشکیل می دهد. این مهره بزرگ نه تنها جریان را محدود می‌کند و باعث آشفتگی می‌شود، بلکه مهم‌تر از آن، یک ناحیه تمرکز تنش در نزدیکی فلنج ایجاد می‌کند، که مقاومت در برابر رشد کند ترک (SCG) را کاهش می‌دهد و به طور بالقوه باعث ایجاد ترک‌های محیطی در طول چندین سال می‌شود.

تظاهرات: خط علامت گذاری به طور کامل از لوله ناپدید می شود و تجمع پلاستیک قابل مشاهده در انتهای لوله در ناحیه جوش مشاهده می شود.