اتصالات الکتروفیوژن HDPE فناوری اتصال به دلیل قابلیت اطمینان و سهولت در عملکرد ، به طور گسترده ای در پروژه های خط لوله بحرانی مانند گاز و آب مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال ، کلید اتصال موفقیت آمیز در آماده سازی سطح دقیق لوله و اتصالات نهفته است. این مرحله به طور مستقیم انتشار بین مولکولی بین پلیمرهای مذاب را تعیین می کند و سنگ بنای آن برای اطمینان از آب بندی طولانی مدت و قدرت مکانیکی مفصل است.
موارد زیر به صورت حرفه ای چندین مرحله کلیدی در آماده سازی سطح لوله HDPE قبل از اتصال الکتروفیوژن توضیح می دهد.
1. تمیز کردن: حذف آلاینده ها و روغن
هدف: تمام مواد خارجی را که ممکن است مانع ذوب پلی اتیلن و انتشار مولکولی شود ، از بین ببرید.
عملیات کلیدی:
بازرسی بصری: ابتدا ، یک بازرسی دقیق بصری از لوله و اتصالات را انجام دهید. تأیید کنید که هیچ خراش ، غرق یا آسیب در سطح لوله وجود ندارد و انتهای لوله صاف است.
عوامل تمیز کننده تخصصی: از یک ماده تمیز کننده توصیه شده توسط سازنده (به طور معمول یک حلال فرار مانند الکل ایزوپروپیل یا اتانول) با یک پارچه تمیز و بدون پارچه یا حوله کاغذی استفاده کنید تا فضای لوله ای را که به آن پیوسته است و فضای داخلی اتصالات الکتروفیوژن HDPE را پاک کنید.
خشک کردن: پس از تمیز کردن ، اطمینان حاصل کنید که حلال به طور کامل تبخیر شده و سطح کاملاً خشک است. حلال باقیمانده روی سطح بر روی خراش بعدی تأثیر می گذارد و حتی ممکن است در طی فرآیند گرمایش باعث حباب یا آلاینده شود.
نقاط کلیدی: آلاینده های سطحی مانند روغن ، گرد و غبار و خاک می توانند یک لایه انزوا را تشکیل دهند ، از ایجاد لوله و ایجاد یک ساختار یکنواخت یکنواخت در حین ذوب جلوگیری می کنند و در نتیجه فیوژن سرد یا کمبود استحکام موضعی ایجاد می شود.
دوم ، خراش دادن: حذف لایه اکسیده شده و لایه استرس سطح
هدف: لایه اکسیده شده را به طور طبیعی بر روی لوله های HDPE در هنگام قرار گرفتن در معرض هوا و همچنین هرگونه آلودگی و خراش های سطح ، برای افشای مواد پلی اتیلن خالص و خالص قرار دهید.
عملیات کلیدی:
Scraper تخصصی: یک اسکرابر چرخشی یا مسطح که به طور خاص برای HDPE طراحی شده است باید استفاده شود. اسکرابر باید انتخاب و تنظیم شود تا از ضخامت یکنواخت و ضخامت ثابت در اطراف لوله استفاده شود.
منطقه خراش: طول خراش باید کمی بیشتر از عمق درج اتصالات الکتروفیوژن باشد. اتصالات به طور معمول دارای یک علامت محدودیت مشخص یا نشانگر منطقه جوش است. منطقه خراش باید کل منطقه جوش را کاملاً پوشش دهد.
کنترل ضخامت: عمق خراش به طور کلی لازم است بین 0.1 میلی متر و 0.2 میلی متر باشد. عمق کافی لایه اکسید را به طور کامل از بین نمی برد. عمق بیش از حد به طور قابل توجهی دیواره لوله را تضعیف می کند. خراش دهنده های چرخشی تخصصی به طور معمول یک مکانیسم کنترل عمق برای اطمینان از قوام دارند.
بازرسی پس از خرابی: پس از خراش دادن ، سطح لوله باید رنگ پلی اتیلن یکنواخت ، مات ، تازه را نشان دهد. برای تأیید استمرار و تمامیت خراش ، بقایای پلی اتیلن خراشیده شده را بازرسی کنید.
نکات کلیدی: HDPE هنگام قرار گرفتن در معرض نور و هوا UV ، تحت اتصال اکسیداتیو قرار می گیرد و یک لایه اکسید سخت و شکننده را تشکیل می دهد. ساختار مولکولی این لایه تغییر کرده است ، و مانع از هم زدن آن با پلی اتیلن در داخل اتصالات می شود. خراش مهمترین و اساسی ترین مرحله در اتصالات الکتروفیوژن است.
iii علامت گذاری عمق و موقعیت یابی
هدف: عمق درج دقیق لوله را تعیین کنید تا مرجع برای تراز و بستن متعاقب آن ارائه شود.
عملیات کلیدی:
اندازه گیری لوله: عمق درج مؤثر را بر اساس مشخصات اتصالات الکتروفیوژن HDPE مورد استفاده تعیین کنید.
علامت گذاری: خط عمق درج دقیق را در انتهای ناحیه خراشیده شده روی لوله علامت گذاری کنید. خط مارک باید به وضوح قابل مشاهده باشد ، اما از استفاده از نشانگرهای مبتنی بر روغن که ممکن است سطح را آلوده کند ، خودداری کنید.
کمک تراز: خط علامت گذاری به کارگران ساخت و ساز کمک می کند تا لوله را به طور دقیق به ** توقف ** درج کنند و تماس یکنواخت بین سیم گرمایش و سطح لوله را تضمین می کند.
IV محافظت موقت: جلوگیری از آلودگی ثانویه
هدف: از سطح پلی اتیلن تازه تحت درمان در برابر آلودگی ثانویه در مدت کوتاه قبل از نصب محافظت کنید.
عملیات کلیدی:
نصب فوری: دستورالعمل های ترکیبی حرفه ای به طور معمول نیاز به تکمیل شدن در طی 30 دقیقه از خراش دارند. هرچه فاصله کوتاهتر باشد ، نتایج بهتر می شود.
پوشش محافظ: اگر نصب فوری امکان پذیر نیست ، به طور موقت منطقه خراشیده شده را با یک پوشش محافظ تمیز یا فیلم HDPE بپوشانید تا از چسبندگی گرد و غبار ، رطوبت و شن و ماسه بادی جلوگیری کنید. $ $
در تماس باشید